قراردادهای هم گروه اختیار معامله
قراردادهای هم گروه اختیار معامله
در روز اول معاملاتی، ارائه سه نوع قرارداد اختیار معامله که یکی در زیان، یکی در سود، و دیگری در بی‌تفاوتی است، به این معناست که سرمایه‌گذاران میتوانند بر اساس دیدگاه‌های مختلف خود نسبت به بازار، قرارداد مناسب را انتخاب کنند. این قراردادها به شرح زیر هستند:
1. قرارداد در زیان (Out of the Money - OTM): این قرارداد زمانی است که قیمت اعمال (Strike Price) برای اختیار خرید بالاتر از قیمت فعلی بازار و برای اختیار فروش پایین‌تر از قیمت فعلی بازار باشد. در این حالت، استفاده از اختیار معامله مقرون به صرفه نیست مگر اینکه بازار دچار تغییرات قابل توجهی شود.
2. قرارداد در سود (In the Money - ITM): این قرارداد زمانی است که قیمت اعمال برای اختیار خرید پایین‌تر از قیمت فعلی بازار و برای اختیار فروش بالاتر از قیمت فعلی بازار باشد. در این حالت، استفاده از اختیار معامله میتواند سودآور باشد.
3. قرارداد در بی‌تفاوتی (At the Money - ATM): این قرارداد زمانی است که قیمت اعمال و قیمت فعلی بازار برابر هستند. در این حالت، سرمایه‌گذار میتواند در صورت تغییرات جزئی بازار به سود یا زیان برسد.
این سه نوع قرارداد اختیار معامله به سرمایه‌گذاران این امکان را میدهند که بر اساس انتظارات خود از بازار و میزان ریسک‌پذیریشان، انتخاب‌های متفاوتی داشته باشند. این انتخاب‌ها میتوانند استراتژی‌های معاملاتی متنوعی را شکل دهند و به مدیریت بهتر ریسک کمک کنند.
چه تفاوتی بین قرارداد خرید و فروش در سود و زیان است؟
تفاوت اصلی بین قراردادهای اختیار خرید (Call Option) و اختیار فروش (Put Option) در سود و زیان به جهت حرکت بازار و موقعیت مالی که هر کدام از این قراردادها ارائه میدهند، برمیگردد.
1. اختیار خرید در سود (Call Option In the Money - ITM):
• وقتی قیمت فعلی دارایی (S) بیشتر از قیمت اعمال (K) است ($$ S > K $$).
• خریدار میتواند دارایی را با قیمت اعمال کمتر از قیمت بازار خریداری کند و سپس آن را با قیمت بالاتر بفروشد تا سود کسب کند.
• به عبارت دیگر، اگر بازار به سمت بالا حرکت کند، خریدار اختیار خرید در سود قرار میگیرد.
2. اختیار فروش در سود (Put Option In the Money - ITM):
• وقتی قیمت فعلی دارایی (S) کمتر از قیمت اعمال (K) است ($$ S < K $$).
• خریدار میتواند دارایی را به قیمت بازار بفروشد و سپس از فروشنده با قیمت اعمال بالاتر خریداری کند تا سود کسب کند.
• اگر بازار به سمت پایین حرکت کند، خریدار اختیار فروش در سود قرار میگیرد.
3. اختیار خرید در زیان (Call Option Out of the Money - OTM):
• وقتی قیمت فعلی دارایی (S) کمتر از قیمت اعمال (K) است ($$ S < K $$).
• در این حالت، خریدار اختیار خرید نمیتواند از اختیار خود استفاده کند تا سود کسب کند مگر اینکه بازار به شدت به سمت بالا حرکت کند.
4. اختیار فروش در زیان (Put Option Out of the Money - OTM):
• وقتی قیمت فعلی دارایی (S) بیشتر از قیمت اعمال (K) است ($$ S > K $$).
• در این حالت، خریدار اختیار فروش نمیتواند از اختیار خود استفاده کند تا سود کسب کند مگر اینکه بازار به شدت به سمت پایین حرکت کند.
بنابراین، تفاوت اصلی در جهتی است که بازار باید حرکت کند تا خریداران اختیار خرید یا فروش بتوانند سود کسب کنند. اختیار خرید برای سناریوهای صعودی بازار و اختیار فروش برای سناریوهای نزولی بازار مناسب است. همچنین، قراردادهای در سود ارزش ذاتی دارند، در حالی که قراردادهای در زیان فقط دارای ارزش زمانی هستند و ارزش ذاتی ندارند. این ارزش‌ها بر اساس تفاوت بین قیمت فعلی بازار و قیمت اعمال تعیین میشوند.
چرا قرادادهای هم گروه منتشر میشود؟
قراردادهای هم گروه به دلایل مختلفی منتشر میشوند که عمدتاً برای ارائه انعطاف‌پذیری بیشتر به سرمایه‌گذاران و مدیریت ریسک در بازارهای مالی است. در اینجا به چند دلیل اصلی اشاره میکنم:
1. تنوع‌بخشی ریسک: قراردادهای هم گروه به سرمایه‌گذاران اجازه میدهند تا ریسک خود را بین چندین دارایی توزیع کنند، به جای اینکه تمام ریسک را بر روی یک دارایی خاص قرار دهند.
2. کاهش هزینه‌ها: خرید یا فروش یک سبد از دارایی‌ها از طریق یک قرارداد هم گروه میتواند هزینه‌های معاملاتی را کاهش دهد، چرا که نیاز به انجام معاملات جداگانه برای هر دارایی را از بین میبرد.
3. مدیریت پیچیدگی: برای سرمایه‌گذارانی که میخواهند در یک گروه خاص از دارایی‌ها سرمایه‌گذاری کنند، استفاده از قراردادهای هم گروه میتواند پیچیدگی مدیریت چندین قرارداد جداگانه را کاهش دهد.
4. انعطاف‌پذیری استراتژیک: این قراردادها به سرمایه‌گذاران امکان میدهند تا استراتژی‌های معاملاتی پیچیده‌تری را پیاده‌سازی کنند، مانند حفاظت از سرمایه در برابر نوسانات بازار یا بهره‌برداری از فرصتهای بازار.
5. پوشش ریسک (Hedging): قراردادهای هم گروه میتوانند به عنوان ابزاری برای پوشش ریسک در برابر نوسانات قیمتی در یک گروه خاص از دارایی‌ها استفاده شوند.
6. سفارشی‌سازی: سرمایه‌گذاران میتوانند قراردادهای هم گروه را بر اساس نیازهای خاص خود سفارشی‌سازی کنند، مثلاً با انتخاب دارایی‌های خاصی که میخواهند در سبد قرار دهند.
به طور خلاصه، قراردادهای هم گروه ابزارهای مفیدی برای سرمایه‌گذاران هستند که به آنها اجازه میدهد تا با استفاده از یک معامله واحد، رویکردی جامعتر نسبت به سرمایه‌گذاری و مدیریت ریسک داشته باشند. این قراردادها به ویژه در بازارهای مالی پیچیده و متغیر امروزی اهمیت زیادی دارند.
